dos2unix - konwerter formatu plików tekstowych między systemami DOS/Mac a Uniksem
dos2unix [opcje] [PLIK ...] [-n PLIK_WEJ PLIK_WYJ ...]
unix2dos [opcje] [PLIK ...] [-n PLIK_WEJ PLIK_WYJ ...]Pakiet Dos2unix zawiera narzędzia dos2unix oraz unix2dos do konwersji zwykłych plików tekstowych między formatami używanymi w systemach DOS lub Mac a formatem uniksowym.
W plikach tekstowych systemu DOS/Windows oznaczenie końca linii to połączenie dwóch znaków: powrotu karetki (CR) i przesunięcia linii (LF). W uniksowych plikach tekstowych koniec linii to pojedynczy znak LF. W plikach tekstowych systemu Mac sprzed Mac OS X koniec linii był pojedynczym znakiem CR. Obecnie Mac OS wykorzystuje uniksowe końce linii (LF).
Oprócz oznaczeń końców linii Dos2unix potrafi konwertować także kodowanie plików. Kilko stron kodowych DOS-a może być przekonwertowanych do uniksowego Latin-1, a windowsowy Unicode (UTF-16) do powszechniejszego pod Uniksem kodowania Unicode UTF-8.
Pliki binarne są pomijane automatycznie, chyba że konwersja zostanie wymuszona.
Pliki inne niż zwykłe, np. katalogi lub FIFO, są pomijane automatycznie.
Dowiązania symboliczne i ich cele są domyślnie pozostawiane bez zmian. Dowiązania symboliczne mogą być opcjonalnie zastępowane, albo wyjście może być zapisywane do celu dowiązania. Zapis do celu dowiązania symbolicznego nie jest obsługiwane pod Windows.
Dos2unix powstał na podstawie narzędzia dos2unix z systemu SunOS/Solaris. Jest jedna istotna różnica w stosunku do oryginalnej wersji z SunOS-a/Solarisa: ta wersja domyślnie wykonuje konwersję w miejscu (tryb starego pliku), podczas gdy oryginalna obsługiwała tylko konwersję parami (tryb nowego pliku) - p. także opcje -o i -n. Ponadto wersja z SunOS-a/Solarisa domyślnie wykonuje konwersję w trybie iso, podczas gdy ta wersja domyślnie wykonuje konwersję w trybie ascii.
Potraktowanie wszystkich kolejnych opcji jako nazw plików. Tej opcji należy użyć, aby przekonwertować pliki, których nazwy zaczynają się od minusa. Przykładowo, aby przekonwertować plik o nazwie "-foo", można użyć polecenia:
dos2unix -- -fooLub w trybie nowego pliku:
dos2unix -n -- -foo wynik.txtZezwolenie na zmianę właściciela w trybie starego pliku.
W przypadku użycia tej opcji, konwersja nie zostanie przerwana, jeśli nie ma możliwości zachowania właściciela i/lub grupy oryginalnego pliku w trybie starego pliku. Konwersja będzie kontynuowana, a przekonwertowany plik będzie miał tego samego właściciela, jakiego by miał w trybie nowego pliku. P. także opcje -o i -n. Opcja jest dostępna tylko wtedy, gdy dos2unix ma obsługę zachowywania użytkownika i grupy plików.
Domyślny tryb konwersji. Więcej w sekcji TRYBY KONWERSJI.
Konwersja między zestawami znaków DOS i ISO-8859-1. Więcej w sekcji TRYBY KONWERSJI.
Użycie strony kodowej Windows 1252 (zachodnioeuropejskiej).
Użycie strony kodowej DOS 437 (US). Jest to domyślna strona kodowa używana przy konwersji ISO.
Użycie strony kodowej DOS 850 (zachodnioeuropejskiej).
Użycie strony kodowej DOS 860 (portugalskiej).
Użycie strony kodowej DOS 863 (kanadyjskiej francuskiej).
Użycie strony kodowej DOS 865 (nordyckiej).
Konwersja znaków 8-bitowych do przestrzeni 7-bitowej.
Zachowanie znaku BOM (Byte Order Makr). Jeżeli plik wejściowy zawiera BOM, powoduje zapisanie go w pliku wyjściowym. Jest to domyślne zachowanie przy konwersji na DOS-owe końce linii. P. także opcja -r.
Ustawienie trybu konwersji. TRYB_KONW to jeden z: ascii, 7bit, iso, mac, przy czym domyślny jest ascii.
Ustawienie kodowania wyświetlanego tekstu. KODOWANIE to jedno z: ansi, unicode, unicodebom, utf8, utf8bom, przy czym domyślne to ansi.
Ta opcja jest dostępna wyłączenie w programie dos2unix dla Windows z obsługą nazw plików Unicode. Nie ma wpływu na same nawy odczytywanych i zapisywanych plików, a jedynie na sposób ich wyświetlania.
Istnieje kilka sposobów wyświetlania tekstu w konsoli Windows w zależności od kodowania tekstu. Wszystkie mają swoje zalety i wady.
Domyślna metoda programu dos2unix to stosowanie tekstu kodowanego w ANSI. Zaletą jest wsteczna zgodność. Działa z fontami rastrowymi, jak i TrueType. W niektórych rejonach może być potrzeba zmiany aktywnej strony kodowej DOS OEM na systemową stronę kodową Windows ANSI przy użyciu polecenia chcp, ponieważ dos2unix wykorzystuje systemową stronę kodową Windows.
Wadą kodowania ansi jest fakt, że międzynarodowe nazwy plików ze znakami spoza domyślnej systemowej strony kodowej nie są wyświetlane właściwie. Można zamiast tego zobaczyć znak zapytania albo niewłaściwy symbol. Jeżeli nie pracujemy z obcymi nazwami plików, ta metoda jest poprawna.
Zaletą kodowania unicode (windowsową nazwą dla UTF-16) jest (zwykle) właściwe wyświetlanie tekstu. Nie ma potrzeby zmiany aktywnej strony kodowej. Może być potrzeba zmiany fontu konsoli na font TrueType, aby znaki międzynarodowe były wyświetlane poprawnie. Jeśli znak nie jest obecny w foncie TrueType, zwykle widać mały kwadrat, czasami ze znakiem zapytania w środku.
W przypadku używania konsoli ConEmu cały tekst jest wyświetlany poprawnie, ponieważ ConEmu automatycznie wybiera dobry font.
Wadą kodowania unicode jest niezgodność z ASCII. Wyjście nie jest łatwe do obsłużenia w przypadku przekierowania do innego programu lub pliku.
W przypadku użycia metody unicodebom, tekst w unikodzie jest poprzedzony znakiem BOM (Byte Order Mark). BOM jest wymagany do poprawnego przekierowania lub przekazywania przez potok w powłoce PowerShell.
Zaletą kodowania utf8 jest zgodność z ASCII. Trzeba ustawić font konsoli na font TrueType. Przy użyciu fontu TrueType tekst jest wyświetlany podobnie do kodowania unicode.
Wadą jest fakt, że w przypadku używania domyślnego fontu rastrowego, wszystkie znaki spoza ASCII są wyświetlane niepoprawnie. Nie tylko unikodowe nazwy plików, ale także przetłumaczone komunikaty stają się nieczytelne. W Windows skonfigurowanym dla rejonu Azji Wschodniej widać dużo migotania konsoli w trakcie wyświetlania komunikatów.
W konsoli ConEmu metoda kodowania utf8 działa dobrze.
W przypadku użycia metody utf8bom, tekst w UTF-8 jest poprzedzony znakiem BOM (Byte Order Mark). BOM jest wymagany do poprawnego przekierowania lub przekazywania przez potok w powłoce PowerShell.
Domyślne kodowanie można zmienić przy użyciu zmiennej środowiskowej DOS2UNIX_DISPLAY_ENC, ustawiając ją na unicode, unicodebom, utf8 lub utf8bom.
Dodawanie znaku końca linii do ostatniej linii, jeśli ta go nie zawiera. Działa przy każdej konwersji.
Pliki przekształcone z formatu DOS do Uniksa mogą nie mieć w ostatnim wierszu znaku końca linii. Istnieją edytory tekstu zapisujące pliki tekstowe bez znaku końca wiersza w ostatniej linii. Niektóre programy uniksowe mają problemy przy przetwarzaniu takich plików, ponieważ standard POSIX określa, że każdy wiersz pliku tekstowego musi kończyć się znakiem końca linii. Na przykład łączenie plików może nie dać oczekiwanego wyniku.
Wymuszenie konwersji plików binarnych.
Pod Windows pliki w UTF-16 są domyślnie konwertowane do UTF-8, niezależnie od ustawienia lokalizacji. Ta opcja pozwala przekonwertować pliki w UTF-16 do GB18030. Opcja jest dostępna tylko pod Windows, więcej w sekcji dotyczącej GB18030.
Wyświetlenie opisu i zakończenie.
Wyświetlenie informacji o pliku. Konwersja nie jest wykonywana.
Wypisywane są następujące informacje, w tej kolejności: liczba DOS-owych końców linii, liczba uniksowych końców linii, liczba macowych końców linii, znacznik BOM, tekstowy lub binarny, nazwa pliku.
Przykładowe wyjście:
6 0 0 no_bom text dos.txt
0 6 0 no_bom text unix.txt
0 0 6 no_bom text mac.txt
6 6 6 no_bom text mixed.txt
50 0 0 UTF-16LE text utf16le.txt
0 50 0 no_bom text utf8unix.txt
50 0 0 UTF-8 text utf8dos.txt
2 418 219 no_bom binary dos2unix.exeUwaga: czasami plik binarny może być błędnie rozpoznany jako tekstowy. P. także opcja -s.
Jeśli dodatkowo użyta jest opcja -e lub --add-eol, wypisywany jest także rodzaj końca linii z ostatniej linii, lub noeol, jeśli nie ma żadnego.
Przykładowe wyjście:
6 0 0 no_bom text dos dos.txt
0 6 0 no_bom text unix unix.txt
0 0 6 no_bom text mac mac.txt
1 0 0 no_bom text noeol noeol_dos.txt
Opcjonalnie można ustawić dodatkowe flagi, aby zmienić wyjście. Można dodać jedną lub więcej flag.Wypisanie wierszy informacji o pliku zakończonych znakiem NUL zamiast znaku nowej linii. Pozwala to na poprawną interpretację nazw plików zawierających spacje lub cudzysłowy w przypadku użycia flagi c. Flagi należy używać w połączeniu z opcją -0 lub --null programu xargs(1).
Wypisanie liczby DOS-owych końców linii.
Wypisanie liczby uniksowych końców linii.
Wypisanie liczby macowych końców linii.
Wypisanie znacznika BOM.
Wypisanie, czy plik jest tekstowy, czy binarny.
Wypisanie rodzaju końca wiersza w ostatnim wierszu, lub noeol, jeśli nie ma żadnego.
Wypisanie tylko plików, które zostałyby przekonwertowane.
Z flagą c dos2unix wypisze tylko pliki zawierające DOS-owe końce linii, a unix2dos wypisze tylko nazwy plików zawierających uniksowe końce linii.
Jeśli dodatkowo użyta jest opcja -e lub --add-eol, wypisywane są także pliki bez zakończenia ostatniej linii.
Wypisanie nagłówka.
Wyświetlanie nazw plików bez ścieżki.
Przykłady:
Pokazanie informacji o wszystkich plikach *.txt:
dos2unix -i *.txtPokazanie tylko liczby DOS-owych i uniksowych końców linii:
dos2unix -idu *.txtPokazanie tylko znacznika BOM:
dos2unix --info=b *.txtWypisanie listy plików zawierających DOS-owe końce linii:
dos2unix -ic *.txtWypisanie listy plików zawierających uniksowe końce linii:
unix2dos -ic *.txtWypisanie listy plików zawierających DOS-owe końce linii lub bez znaku końca w ostatniej linii:
dos2unix -e -ic *.txtKonwersja tylko plików mających DOS-owe końce linii, pozostawienie pozostałych bez zmian:
dos2unix -ic0 *.txt | xargs -0 dos2unixWyszukanie plików tekstowych zawierających DOS-owe końce linii:
find -name '*.txt' -print0 | xargs -0 dos2unix -icZachowanie znacznika czasu pliku wyjściowego takiego samego, jak pliku wejściowego.
Wyświetlenie licencji programu.
Dodanie dodatkowego znaku końca linii.
dos2unix: tylko DOS-owe znaki końca linii są zamieniane na dwa uniksowe. W trybie Mac tylko macowe znaki końca linii są zamieniane na dwa uniksowe.
unix2dos: tylko uniksowe znaki końca linii są zamieniane na dwa DOS-owe. W trybie Mac uniksowe znaki końca linii są zamieniane na dwa macowe.
Zapisanie znacznika BOM (Byte Order Mark) w pliku wyjściowym. Domyślnie zapisywany jest BOM UTF-8.
Jeśli plik wejściowy jest w kodowaniu UTF-16 i użyto opcji -u, zostanie zapisany BOM UTF-16.
Nigdy nie należy używać tej opcji, jeśli kodowanie wyjściowe jest inne niż UTF-8, UTF-16 lub GB18030. Więcej w sekcji UNICODE.
Tryb nowego pliku. Konwersja PLIKU_WEJ z zapisem wyjścia do PLIKU_WYJ. Nazwy plików muszą być podane parami, a masek nie należy używać, gdyż spowoduje to utratę plików.
Osoba uruchamiająca konwersję w trybie nowego pliku (par) będzie właścicielem przekonwertowanego pliku. Prawa odczytu/zapisu nowego pliku będą pochodziły z praw pliku oryginalnego po odjęciu umask(1) osoby uruchamiającej konwersję.
Bez zezwolenia na zmianę właściciela pliku w trybie starego pliku (domyślne).
Przerwanie konwersji, jeżeli użytkownik lub grupa oryginalnego pliku nie może być zachowana w trybie starego pliku. P. także opcje -o oraz -n. Ta opcja jest dostępna tylko jeśli dos2unix ma obsługę zachowywania użytkownika i grupy plików.
Bez dodawania znaku końca linii do ostatniego wiersza, jeśli ten go nie zawiera.
Zapis na standardowe wyjście, jak filtr uniksowy. Opcja -o przywróci tryb starego pliku (zamianę z miejscu).
W połączeniu z opcją -e pliki mogą być właściwie łączone - bez połączonych ostatnich i pierwszych linii oraz znaków unikodowych BOM w środku połączonego pliku. Przykład:
dos2unix -e -O plik1.txt plik2.txt > wynik.txtTryb starego pliku. Konwersja PLIKU i nadpisanie go wyjściem. Program działa domyślnie w tym trybie. Można używać masek.
W trybie starego pliku (w miejscu) przekonwertowany plik otrzymuje tego samego właściciela, grupę oraz prawa odczytu/zapisu, jak plik oryginalny - także wtedy, gdy plik jest konwertowany przez innego użytkownika, mającego prawo zapisu do pliku (np. przez użytkownika root). Konwersja zostanie przerwana, jeśli nie będzie możliwe zachowanie oryginalnych wartości. Zmiana właściciela mogłaby oznaczać, że pierwotny właściciel nie może już odczytać pliku. Zmiana grupy mogłaby być zagrożeniem bezpieczeństwa, plik mógłby być czytelny dla nie zamierzonych osób. Zachowanie właściciela, grupy i praw odczytu/zapisu jest obsługiwane tylko na Uniksie.
Aby sprawdzić, czy doswunix ma obsługę zachowywania użytkownika i grupy plików, można napisać dos2unix -V.
Konwersja jest wykonywana zawsze przy użyciu pliku tymczasowego. Jeśli w trakcie konwersji wystąpi błąd, plik tymczasowy jest usuwany, a plik oryginalny pozostaje nietknięty. Jeśli konwersja się powiedzie, plik oryginalny jest zastępowany plikiem tymczasowym. Można mieć prawa zapisu do pliku oryginalnego, ale brak uprawnień, aby nadać tego samego właściciela i/lub grupę, co plik oryginalny, plikowi tymczasowemu. Oznacza to, że nie można zachować użytkownika i/lub grupy oryginalnego pliku. W takim przypadku można użyć opcji --allow-chown, aby kontynuować konwersję:
dos2unix --allow-chown foo.txtInny sposób to użycie trybu nowego pliku:
dos2unix -n foo.txt foo.txtZaletą opcji --allow-chown jest możliwość użycia masek oraz zachowanie właściciela w miarę możliwości.
Tryb cichy. Pominięcie wszystkich ostrzeżeń i komunikatów. Zwracanym kodem jest zero, chyba że podano błędne opcje linii poleceń.
Usunięcie znaków BOM (Byte Order Mark). Bez zapisywania BOM do pliku wyjściowego. Jest to domyślne zachowanie przy konwersji na uniksowe końce linii. P. także opcja -b.
Pominięcie plików binarnych (domyślne).
Pomijanie plików binarnych ma na celu zapobieżenie przypadkowym błędom. Uwaga: wykrywanie plików binarnych nie jest w 100% odporne na błędy. Pliki wejściowe są przeszukiwane pod kątem symboli binarnych, które zwykle nie występują w plikach tekstowych. Może się zdarzyć, że plik binarny zawiera tylko zwykłe znaki tekstowe. Taki plik binarny będzie błędnie widziany jako plik tekstowy.
Zachowanie oryginalnego kodowania pliku wejściowego UTF-16. Plik wyjściowy zostanie zapisany w tym samym kodowaniu UTF-16 (little lub big endian), co plik wejściowy. Zapobiega to przekształceniu do UTF-8. Do pliku zostanie zapisany odpowiedni znacznik BOM UTF-16. Tę opcję można wyłączyć opcją -ascii.
Przyjęcie, że format pliku wejściowego to UTF-16LE.
Jeśli w pliku wejściowym jest znacznik BOM (Byte Order Mark), ma on priorytet nad tą opcją.
Jeśli przyjęto błędne założenie (plik wejściowy nie jest w formacie UTF-16LE), a konwersja się uda, wynikiem będzie plik wyjściowy UTF-8 ze złym tekstem. Konwersję tę można odwrócić przy użyciu polecenia iconv(1) do konwersji wyjścia UTF-8 z powrotem do UTF-16LE. Przywróci to plik oryginalny.
Przyjęcie UTF-16LE działa jako tryb konwersji. Przy przełączeniu na domyślny tryb ascii przyjęcie UTF-16LE jest wyłączane.
Przyjęcie, że format pliku wejściowego to UTF-16BE.
Ta opcja działa analogicznie do -ul.
Wyświetlanie szczegółowych komunikatów. Wyświetlane śa dodatkowe informacje o znacznikach BOM (Byte Order Mark) oraz liczbie przekonwertowanych końców linii.
Podążanie za dowiązaniami symbolicznymi i konwertowanie ich celów
Zastępowanie dowiązań symbolicznych przekonwertowanymi plikami (oryginalne pliki docelowe pozostają bez zmian).
Pozostawienie dowiązań symbolicznych i celów bez zmian (domyślne).
Wyświetlenie informacji o wersji i zakończenie.
Domyślnie znaki końca linii są konwertowane z DOS-a do Uniksa i odwrotnie. Znaki końca linii systemu Mac nie są konwertowane.
W trybie Mac znaki końca linii są konwertowane z formatu Maca do Uniksa i odwrotnie. Znaki końca linii systemu DOS nie są zmieniane.
Aby uruchomić program w trybie Mac, należy użyć opcji linii poleceń -c mac albo użyć poleceń mac2unix lub unix2mac.
To jest domyślny tryb konwersji. Służy do konwersji plików kodowanych ASCII lub zgodnie z ASCII, np. UTF-8. Włączenie trybu ascii wyłącza tryby 7bit i iso.
Jeśli dos2unix ma obsługę UTF-16, pliki kodowane UTF-16 są konwertowane do bieżącego kodowania w systamach zgodnych z POSIX lub do UTF-8 na Windows. Włączenie trybu ascii wyłącza opcję zachowywania kodowania UTF-16 (-u) oraz opcje zakładające wejście UTF-16 (-ul oraz -ub). Aby sprawdzić, czy dos2unix ma obsługę UTF-16, można wywołać dos2unix -V. Więcej w sekcji UNICODE.
W tym trybie wszystkie znaki 8-bitowe spoza ASCII (o wartościach od 128 do 255) są konwertowane do przestrzeni 7-bitowej.
W tym trybie znaki są konwertowane między zestawem znaków DOS (stroną kodową) a zestawem znaków ISO-8859-1 (Latin-1) używanym na Uniksie. Znaki DOS-owe nie mające odpowiednika w ISO-8859-1, których nie da się przekonwertować, są zamieniane na kropkę. To samo dotyczy znaków ISO-8859-1 bez odpowiednika w DOS-ie.
Jeśli używana jest tylko opcja -iso, dos2unix próbuje wykryć aktywną stronę kodową. Jeśli nie jest to możliwe, dos2unix używa domyślnej strony kodowej CP437, stosowanej głównie w USA. Aby wymusić określoną stronę kodową, należy użyć opcji -437 (US), -850 (zachodnioeuropejska), -860 (portugalska), -863 (kanadyjska francuska) lub -865 (nordycka). Ponadto obsługiwana jest strona kodowa Windows CP1252 (zachodnioeuropejska) przy użyciu opcji -1252. W przypadku innych stron kodowych można użyć narzędzia dos2unix wraz z iconv(1). Iconv potrafi konwertować między wieloma kodowaniami znaków.
Nigdy nie należy używać konwersji ISO na plikach tekstowych w Unicode. Uszkodziłaby pliki kodowane UTF-8.
Kilka przykładów:
Konwersja z domyślnej strony kodowej DOS do uniksowego Latin-1:
dos2unix -iso -n wejście.txt wynik.txtKonwersja ze strony kodowej DOS CP850 do uniksowego Latin-1:
dos2unix -850 -n wejście.txt wynik.txtKonwersja ze strony kodowej Windows CP1252 do uniksowego Latin-1:
dos2unix -1252 -n wejście.txt wynik.txtKonwersja ze strony kodowej Windows CP1252 do uniksowego UTF-8 (Unicode):
iconv -f CP1252 -t UTF-8 wejście.txt | dos2unix > wynik.txtKonwersa z uniksowego Latin-1 do domyślnej strony kodowej DOS:
unix2dos -iso -n wejście.txt wynik.txtKonwersja z uniksowego Latin-1 do strony kodowej DOS CP850:
unix2dos -850 -n wejście.txt wynik.txtKonwersja z uniksowego Latin-1 do strony kodowej Windows CP1252:
unix2dos -1252 -n wejście.txt wynik.txtKonwersja z uniksowego UTF-8 (Unicode) do strony kodowej Windows CP1252:
unix2dos < wejście.txt | iconv -f UTF-8 -t CP1252 > wynik.txtWięcej pod adresem http://czyborra.com/charsets/codepages.html oraz http://czyborra.com/charsets/iso8859.html.
Istnieją różne kodowania Unicode. Pod Uniksem i Linuksem pliki Unicode są zwykle kodowane z użyciem UTF-8. Pod Windows pliki tekstowe Unicode mogą być kodowane w UTF-8, UTF-16, UTF-16 big-endian, ale przeważnie są kodowane w UTF-16.
Pliki tekstowe Unicode mogą mieć znaki końca linii systemu DOS, Unix lub Mac, podobnie jak pliki tekstowe ASCII.
Wszystkie wersje dos2unix i unix2dos potrafią konwertować pliki kodowane UTF-8, ponieważ UTF-8 jest wstecznie zgodne z ASCII.
Dos2unix i unix2dos z obsługą Unicode UTF-16 potrafią odczytywać pliki tekstowe kodowane UTF-16 little- oraz big-endian. Aby sprawdzić, czy dos2unix został zbudowany z obsługą UTF-16, należy napisać dos2unix -V.
Pod Uniksem/Linuksem pliki w kodowaniu UTF-16 są konwertowane do kodowania znaków ustawionej lokalizacji. Kodowanie znaków dla lokalizacji można sprawdzić poleceniem locale(1). Jeśli konwersja nie jest możliwa, wystąpi błąd, a plik zostanie pominięty.
Pod Windows pliki UTF-16 są domyślnie konwertowane do UTF-8. Pliki tekstkowe w kodowaniu UTF-8 są dobrze obsługiwane zarówno pod Windows, jak i Uniksem/Linuksem.
Kodowania UTF-16 i UTF-8 są w pełni zgodne, konwersja nie spowoduje utraty żadnej części tekstu. W przypadku wystąpienia błędu konwersji, na przykład w przypadku błędu w pliku wejściowym UTF-16, plik zostanie pominięty.
W przypadku użycia opcji -u, plik wejściowy zostanie zapisany w tym samym kodowaniu UTF-16, co plik wejściowy. Opcja -u zapobiega konwersji do UTF-8.
Dos2unix oraz unix2dos nie mają opcji pozwalającej na konwersję plików UTF-8 do UTF-16.
Tryby konwersji ISO i 7-bit nie działają na plikach UTF-16.
W systemie Windows pliki tekstowe zwykle zawierają znacznik BOM (Byte Order Mark), ponieważ wiele programów dla Windows (w tym Notepad) dodaje domyślnie znaczniki BOM. Więcej informacji można znaleźć pod adresem https://pl.wikipedia.org/wiki/BOM_(informatyka).
Pod Uniksem pliki Unicode zwykle nie mają znacznika BOM. Pliki tekstowe są traktowane jako kodowane zgodnie z kodowaniem znaków ustawionej lokalizacji.
Dos2unix potrafi wykryć tylko, czy plik jest w formacie UTF-16, jeśli zawiera znacznik BOM. Jeśli plik UTF-16 nie ma tego znacznika, dos2unix potraktuje plik jako binarny.
Do konwersji pliku UTF-16 bez znacznika BOM można użyć opcji -ul lub -ub.
Dos2unix nie zapisuje domyślnie znaku BOM w pliku wyjściowym. Z opcją -b Dos2unix zapisuje BOM, jeśli plik wejściowy zawiera BOM.
Unix2dos domyślnie zapisuje znaczniki BOM w pliku wyjściowym, jeśli plik wejściowy ma BOM. Aby usunąć BOM, można użyć opcji -r.
Dos2unix oraz unix2dos zawsze zapisują znaczniki BOM, jeśli użyta zostanie opcja -m.
Dos2unix ma opcjonalną obsługę odczytu i zapisu nazw plików Unicode w linii poleceń Windows. Oznacza to, że dos2unix potrafi otwierać pliki zawierające w nazwie znaki spoza domyślnej systemowej strony kodowej ANSI. Aby sprawdzić, czy dos2unix dla Windows został zbudowany z obsługą nazw plików Unicode, można wpisać dos2unix -V.
Przy wyświetlaniu nazw plików Unicode w konsoli Windows występuje kilka problemów. Więcej informacji w opisie opcji -D, --display-enc. Nazwy plików mogą być wyświetlane błędnie na konsoli, ale pliki będą zapisywane z poprawną nazwą.
Konwersja pliku UTF-16 (z BOM) z formatu Windows do uniksowego UTF-8:
dos2unix -n wejście.txt wynik.txtKonwersja pliku UTF-16LE (bez BOM) z formatu Windows do uniksowego UTF-8:
dos2unix -ul -n wejście.txt wynik.txtKonwersja z uniksowego UTF-8 do UTF-8 z BOM dla Windows:
unix2dos -m -n wejście.txt wynik.txtKonwersja z uniksowego UTF-8 do UTF-16 dla Windows:
unix2dos < wejście.txt | iconv -f UTF-8 -t UTF-16 > wynik.txtGB18030 to standard urzędowy w Chinach. Obowiązkowy podzbiór standardu GB18030 jest oficjalnym wymaganiem każdego oprogramowania sprzedawanego w Chinach. Więcej pod adresem https://en.wikipedia.org/wiki/GB_18030.
GB18030 jest w pełni zgodny z Unicode i może być uważany za format transformacji unikodu. Podobnie jak UTF-8, GB18030 jest zgodny z ASCII. Jest także zgodny ze stroną kodową Windows 936, znaną też jako GBK.
Pod Uniksem/Linuksem pliki UTF-16 są konwertowane do GB18030, jeśli kodowanie dla lokalizacji jest ustawione na GB18030. Uwaga: będzie to działać tylko, jeśli lokalizacja jest obsługiwana przez system. Listę obsługiwanych lokalizacji można sprawdzić poleceniem locale -a.
Pod Windows w celu konwersji plików UTF-16 do GB18030 należy użyć opcji -gb.
Pliki w kodowaniu GB18030 mogą mieć znacznik BOM, podobnie jak pliki w Unicode.
Odczyt ze standardowego wejścia i zapis na standardowe wyjście:
dos2unix < a.txt
cat a.txt | dos2unixKonwersja i zastąpienie a.txt; konwersja i zastąpienie b.txt:
dos2unix a.txt b.txt
dos2unix -o a.txt b.txtKonwersja i zastąpienie a.txt w trybie ascii:
dos2unix a.txtKonwersja i zastąpienie a.txt w trybie ascii; konwersja i zastąpienie b.txt w trybie 7-bitowym:
dos2unix a.txt -c 7bit b.txt
dos2unix -c ascii a.txt -c 7bit b.txt
dos2unix -ascii a.txt -7 b.txtKonwersja a.txt z formatu Mac do formatu uniksowego:
dos2unix -c mac a.txt
mac2unix a.txtKonwersja a.txt z formatu uniksowego do formatu Mac:
unix2dos -c mac a.txt
unix2mac a.txtKonwersja i zastąpienie a.txt z zachowaniem oryginalnego znacznika czasu:
dos2unix -k a.txt
dos2unix -k -o a.txtKonwersja a.txt i zapis do e.txt:
dos2unix -n a.txt e.txtKonwersja a.txt i zapis do e.txt z zachowaniem znacznika czasu e.txt takiego, jak a.txt:
dos2unix -k -n a.txt e.txtKonwersja i zastąpienie a.txt; konwersja b.txt i zapis do e.txt:
dos2unix a.txt -n b.txt e.txt
dos2unix -o a.txt -n b.txt e.txtKonwersja c.txt i zapis do e.txt; konwersja i zastąpienie a.txt; konwersja i zastąpienie b.txt; konwersja d.txt i zapis do f.txt:
dos2unix -n c.txt e.txt -o a.txt b.txt -n d.txt f.txtW powłoce uniksowej można użyć poleceń find(1) i xargs(1) do rekurencyjnego uruchomienia dos2unix na wszystkich plikach tekstowych w strukturze drzewa katalogów. Na przykład, aby przekonwertować wszystkie pliki .txt w drzewie katalogów poniżej katalogu bieżącego, należy napisać:
find . -name '*.txt' -print0 |xargs -0 dos2unixOpcja -print0 polecenia find(1) i odpowiadająca jej opcja -0 polecenia xargs(1) są potrzebne, jeśli istnieją pliki ze spacjami lub cudzysłowami w nazwie. W przeciwnym wypadku opcje te można pominąć. Inny sposób to użycie find(1) z opcją -exec:
find . -name '*.txt' -exec dos2unix {} \;Z poziomu linii poleceń Windows można użyć następującego polecenia:
for /R %G in (*.txt) do dos2unix "%G"Użytkownicy powłoki PowerShell mogą użyć następującego polecenia w Windows PowerShell:
get-childitem -path . -filter '*.txt' -recurse | foreach-object {dos2unix $_.Fullname}Główny język wybiera się zmienną środowiskową LANG. Zmienna LANG składa się z kilku części. Pierwsza część to małe litery oznaczające kod języka. Druga część jest opcjonalna i zawiera kod kraju pisany wielkimi literami, poprzedzony podkreśleniem. Jest także opcjonalna trzecia część: kodowanie znaków, poprzedzone kropką. Kilka przykładów dla powłok zgodnych ze standardem POSIX:
export LANG=nl holenderski
export LANG=nl_NL holenderski, Holandia
export LANG=nl_BE holenderski, Belgia
export LANG=es_ES hiszpański, Hiszpania
export LANG=es_MX hiszpański, Meksyk
export LANG=en_US.iso88591 angielski, USA, kodowanie Latin-1
export LANG=en_GB.UTF-8 angielski, Wlk. Brytania, kodowanie UTF-8Pełną listę kodów języków i krajów można znaleźć w podręczniku do gettexta: https://www.gnu.org/software/gettext/manual/html_node/Usual-Language-Codes.html
W systemach uniksowych do uzyskania informacji dotyczących lokalizacji można użyć polecenia locale(1).
Przy użyciu zmiennej środowiskowej LANGUAGE można określić listę języków wg priorytetu, oddzielonych dwukropkami. Dos2unix przyjmuje pierwszeństwo zmiennej LANGUAGE nad LANG. Na przykład, najpierw holenderski, następnie niemiecki: LANGUAGE=nl:de. Aby skorzystać z listy wg priorytetów ze zmiennej LANGUAGE, trzeba najpierw włączyć lokalizację przez ustawienie zmiennej LANG (lub LC_ALL) na wartość inną niż "C". Więcej informacji znajduje się w podręczniku do gettexta: https://www.gnu.org/software/gettext/manual/html_node/The-LANGUAGE-variable.html
W przypadku wybrania niedostępnego języka, otrzymamy standardowe, angielskie komunikaty.
Przy użyciu zmiennej środowiskowej DOS2UNIX_LOCALEDIR, można nadpisać ustawienie LOCALEDIR z czasu kompilacji. LOCALEDIR to katalog używany do znalezienia plików lokalizacji. Domyślną wartością dla GNU jest /usr/local/share/locale. Opcja --version wyświetla używaną wartość LOCALEDIR.
Przykład (dla powłoki POSIX):
export DOS2UNIX_LOCALEDIR=$HOME/share/localeW przypadku powodzenia zwracane jest zero. Jeśli wystąpi błąd systemowy, zwracany jest ostatni błąd systemowy. W przypadku innych błędów zwracane jest 1.
Wartość zwracana w trybie cichym to zawsze zero, z wyjątkiem sytuacji podania błędnych opcji linii poleceń.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik_tekstowy
https://en.wikipedia.org/wiki/Carriage_return
https://pl.wikipedia.org/wiki/Koniec_linii
https://pl.wikipedia.org/wiki/Unicode
Benjamin Lin <blin@socs.uts.edu.au>; Bernd Johannes Wuebben (tryb mac2unix) <wuebben@kde.org>; Christian Wurll (dodawanie dodatkowej nowej linii) <wurll@ira.uka.de>; Erwin Waterlander <waterlan@xs4all.nl> (prowadzący)
Strona projektu: https://waterlan.home.xs4all.nl/dos2unix.html
Strona SourceForge: https://sourceforge.net/projects/dos2unix/
file(1) find(1) iconv(1) locale(1) xargs(1)